De afgelopen weken is veelvuldig en zeer intensief overleg gevoerd met KLM. Het doel hiervan is om te komen tot een akkoord over het openbreken van de huidige cao en een - wat de VNV betreft tijdelijke - arbeidsvoorwaardelijke bijdrage af te spreken om KLM door de coronacrisis te helpen. Na aanvankelijke stappen die tot meer wederzijds begrip hebben geleid, dreigt het overleg nu toch in een impasse te raken.

Beide partijen hebben veel tijd en energie gestoken in het verkennen van de verschillende deelonderwerpen. Het speelveld is daarmee inzichtelijker geworden. Het is nu de kunst om met die bouwstenen tot een akkoord te komen.  Maar doordat op een aantal vlakken de visies en meningen van KLM en de VNV nogal uiteen liggen, verloopt het overleg moeizamer dan voor beide partijen wenselijk is.

Wat KLM en de VNV onverdeeld laat is de noodzaak om stappen te zetten om onze KLM door de coronaperiode heen te helpen. Dat doen we als vliegers al sinds het uitbreken van de crisis en dit blijven we doen.

Dat betekent echter niet dat wij zomaar elk voorstel tot bezuiniging rücksichtslos zullen accepteren. Naast oog voor het bedrijf zal er in een akkoord ook oog voor de effecten op individuele vliegers moeten zijn. Een akkoord moet afspraken bevatten die ook door de vliegers als dragelijk en acceptabel worden beoordeeld. KLM geeft dat element op dit moment in het overleg nog onvoldoende plek.

Tegelijkertijd begint de tijd ook een rol te spelen. Voor ons is 1 oktober geen deadline, maar we realiseren ons dat de deadline voor onze gesprekspartner reëel is. Wij proberen daarin te faciliteren, maar weigeren overhaaste stappen te zetten vanwege deze eenzijdig bepaalde datum. We praten immers over pijnlijke arbeidsvoorwaardelijke concessies, echte banen en toekomstperspectief voor KLM.

De reacties en vragen van onze collega’s bereiken ons. En die wensen en ideeën gebruiken we in de onderhandelingen. We merken vooral dat voor vele collega’s duidelijkheid gewenst is. Duidelijkheid rondom de hoogte en manier waarop wij KLM steunen en duidelijkheid over het surplus aan vliegers. Daar werken we hard aan en wat ons betreft komen we op korte termijn  tot een passend akkoord. Maar ‘it takes two to tango.’